Φορέστε πεζοπορικό παπούτσι και καπέλο, πάρτε νερό και κάμερα, βγάλτε εισιτήριο χωρίς επιστροφή, και πάμε να «φάμε» και να φάμε την Σίφνο!
Ξεκινώντας από το «λιμάνι των διακοπών», τον Πειραιά, και περνώντας από την Σέριφο με την εντυπωσιακή της Χώρα, αποβιβάστηκα στην Σίφνο, το νησί της αγγειοπλαστικής, των μεταλλευμάτων, της μαγειρικής, των πανηγυριών και της πεζοπορίας. Στις Καμάρες, το κεντρικό λιμάνι του νησιού, υπήρχε αρκετός κόσμος καθώς την επομένη διεξαγόταν το Sifnos Run, ένας ετήσιος αγώνας δρόμου 5 και 10 χιλιομέτρων, που αριθμεί αρκετές συμμετοχές. Στάθηκα λίγη ώρα μπροστά στον πεζοπορικό χάρτη που υπάρχει εκεί και δείχνει με λεπτομέρεια όλες τις καταγεγραμμένες διαδρομές του νησιού.
Η πρώτη μου διαδρομή ανηφόριζε προς το χωριό Αρτεμώνας, όπου ήταν και το σπίτι όπου θα έμενα. Η διαδρομή είναι περίπου 2 ώρες, με ήπια ανάβαση, ανάμεσα σε περιβόλια, το ξηρό ποτάμι, κάποια αμπελάκια, το εκκλησάκι της Παναγιάς, με πετρόχτιστες σκάλες και διαδρόμους, καθώς αυτό το μονοπάτι χρησιμοποιούσαν από τα αρχαία χρόνια οι Ίωνες. Η καλύτερη περίοδος για αυτά τα περπατήματα είναι η Άνοιξη όπου τα πάντα είναι ανθισμένα και καλύπτεται το ανεμοδαρμένο πρόσωπο του νησιού.
Ο Αρτεμώνας και η Απολλωνία είναι τα κεντρικά χωριά του νησιού (ειδικά το δεύτερο). Εκεί συγκεντρώνονται τα περισσότερα καταλύματα, εστιατόρια και μπαρ, αλλά και όλες οι υπηρεσίες που εξυπηρετούν τους μόνιμους κατοίκους. Από την πρώτη στιγμή χάρηκα πολύ με την φιλοξενία των κατοίκων. Ήδη στην διαδρομή μου πολλοί με χαιρέτησαν και με υποδέχτηκαν με σφιχτές χειραψίες! Η σπιτονοικοκυρά μου δε, καθώς και ο φίλος μου ο Γιώργος που με περίμενε εκεί, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να με βοηθήσουν στην εξερεύνησή μου! Αφού άφησα τα πράγματά μου, ξεκίνησα για το δεύτερο μονοπάτι, στην βορειοανατολική πλευρά του νησιού, με προορισμό τον Άγιο Σώστη και τα μεταλλεία.
Ο χρόνος για αυτή τη διαδρομή είναι 4 ώρες με την επιστροφή. Την θεωρώ από τις πιο όμορφες καθώς έχει απεριόριστη θέα στο πέλαγος, ενώ δεν σε πνίγει η ζέστη αφού το μεγαλύτερο μέρος είναι ανοιχτό στον άνεμο. Ο Άγιος Σώστης είναι ένα γραφικό κυκλαδίτικο εκκλησάκι που πανηγυρίζει στις 7 Σεπτεμβρίου. Δίπλα ακριβώς βρίσκονται τα ορυχεία αργύρου που λειτουργούσαν από την ελληνιστική περίοδο. Θέλουν ιδιαίτερη προσοχή καθώς δεν φυλάσσονται και οι τρύπες παραμονεύουν σε κάθε βήμα. Στο νότιο μέρος του νησιού υπάρχουν και τα ορυχεία του χρυσού. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι η ονομασία Σίφνος βγαίνει από το σιφνός που σημαίνει κενός, και αποδόθηκε χάρη στο κενό υπέδαφος του νησιού. Εκείνα τα χρόνια οι Σίφνιοι ήταν πολύ πλούσιοι, εξαιτίας των μεταλλευμάτων. Γνωστός είναι και ο Θησαυρός των Σιφνίων, που δόθηκε ως δώρο στους Δελφούς.
Εξίσου όμορφη διαδρομή είναι από την παραλία της Πουλάτης (αξίζει να την δοκιμάσετε για τα καταγάλανα νερά της) μέχρι το Κάστρο, όπου ακολουθεί την απότομη ακτογραμμή της ανατολικής πλευράς. Πρόκειται για την αρχαία και μεσαιωνική πρωτεύουσα που διατηρεί το χαρακτήρα της και σήμερα! Τα καλντερίμια περνούν κάτω από τοξωτές γέφυρες και ανεβαίνουν στο ψηλότερο σημείο όπου βρισκόταν η Ακρόπολη. Το μονοπάτ από εκεί θα σας κατεβάσει στους Επταμάρτυρες, ίσως το πιο όμορφο εκκλησάκι του Αιγαίου που ρεμβάζει το πέλαγος! Στα δεξιά της υπάρχει η Σεράλια, το παλιό τους λιμάνι. Μέσα στον οικισμό υπάρχει και το αρχαιολογικό μουσείο του νησιού με σπάνια ευρήματα.
Το επόμενο πρωί, αν και είχα περπατήσει αρκετά, έτρεξα τα 10 χιλιόμετρα του Sifnos Run, γιατί πρέπει να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες καθώς, μέσω των επισκεπτών, τονώνουν την τοπική οικονομία, αλλά και οι δρομείς γνωρίζουν έναν καινούριο τόπο. Μετά το τέλος του αγώνα, όλο το λιμάνι ήταν σαν μια μεγάλη γιορτή! Εμείς ανεβήκαμε στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή του νησιού, τον Άγιο Συμεών, με φανταστική θέα όπου βλέπεις Άνδρο, Κύθνο, Σύρο, Σέριφο, Πάρο, Αντίπαρο και με καθαρό καιρό την Πελοπόννησο! Το μονοπάτι ξεκινά από τον Αρτεμώνα και, αν και είναι μέτριας ομορφιάς σε αποζημιώνει στην κορυφή!
Αν έχετε διαβάσει έως εδώ, σίγουρα θα έχετε πεινάσει! Το ίδιο και εγώ! Τα δύο διάσημα παραδοσιακά πιάτα της Σίφνου είναι το πασχαλινό Μαστέλο και η Κυριακάτικη ρεβυθάδα. Είναι Κυριακή! Στο σπίτι του φίλου μου Γιώργου, δοκιμάσαμε την διάσημη ρεβυθάδα, μαγειρεμένη από τα χέρια του πατέρα του στο τσικάλι. Η συνταγή επιτάσσει να παραμείνει στον ξυλόφουρνο όλο το βράδυ και να σερβιριστεί το πρωί της Κυριακής μετά τον εκκλησιασμό. Το μαστέλο από την άλλη είναι κατσικάκι μαγειρεμένο στο ομώνυμο πήλινο σκεύος, με άνηθο, πάνω σε κληματόβεργες. Τρώγοντας την ρεβυθάδα έμαθα και για τους Πανηγυράδες. Στο νησί λέγεται ότι υπάρχουν περίπου 250 εκκλησίες, οι οποίες μια φορά το χρόνο πανηγυρίζουν. Κάθε χρόνο μια ομάδα ατόμων επιλέγεται ως υπεύθυνη για την διοργάνωση του πανηγυριού κάθε εκκλησίας. Με πρόχειρους μαθηματικούς υπολογισμούς όλοι στο νησί αναλαμβάνουν και από ένα πανηγύρι! Η παραδοσιακές μουσικές των πανηγυριών είναι από τα σιφνέικα τακίμια που αποτελούνται από ένα βιολί και ένα λάουτο. Μου μίλησαν επίσης για την σημαντικότερη τέχνη τους. Την αγγειοπλαστική. Χάρη στα μεγάλα αποθέματα αργίλου, οι κάτοικοι ανέπτυξαν την τέχνη της αγγειοπλαστικής με μεγάλη επιτυχία και ήταν ένας από τους πόρους της οικονομίας του νησιού. Οι περισσότεροι αγγειοπλάστες της Ελλάδας κατάγονται από εδώ!
Άλλες δύο όμορφες παραλίες, από τις καλύτερες του νησιού, είναι ο Πλατύς Γυαλός και το Βαθύ στα νότια του νησιού. Η Παναγία του Βουνού στέκει πάνω από τον Πλατύ Γυαλό, προσφέροντας πολύ όμορφη θέα. Η Παναγία Χρυσοπηγή βρίσκεται επίσης εκεί, και είναι ίσως η πιο διάσημη εκκλησία για γάμους. Η παραλία Αποκοφτό είναι η πιο κοντινή της, με πολύ καθαρά νερά και δυο γραφικά ταβερνάκια.
Για το τέλος κράτησα έναν από τους πιο σημαντικούς αλλά άγνωστους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Η Μυκηναϊκή Ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα. Χτισμένο από τα ελληνιστικά χρόνια, διατηρείται ακόμα το αρχαίο τείχος και τα ερείπια από κάποια οικήματα. Το μουσείο που υπάρχει εκεί είναι από μόνο του ένας θησαυρός! Εκεί κατάλαβα ολοκληρωτικά την ιστορία της Σίφνου και την σημαντική της θέση στον αρχαίο κόσμο. Υπάρχει επίσης το εκκλησάκι του Άγιου Ανδρέα χτισμένο το 1701, απ’ όπου απόλαυσα την ασυναγώνιστη θέα! Εκεί έμαθα και για το αρχαίο σύστημα επικοινωνίας wireless της Σίφνου! Στο νησί υπάρχουν ερείπια από πύργους σε πολλά υψώματα. Αυτοί χρησίμευαν για να επικοινωνούν οι κάτοικοι, μεταξύ τους ή και με διπλανά νησιά, και να ενημερώνονται για τυχόν επιδρομές ή άλλα αναγκαία θέματα. Η επαφή γινόταν με φωτιές ή άλλα σήματα. Οι πύργοι ήταν χτισμένοι σε περίοπτα και στρατηγικά σημεία. Πραγματικά αυτά είναι τα θαύματα του τότε κόσμου…
Πολλές φορές μας πιάνω, ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό, να υποτιμούμε την Ελλάδα, και να προτιμούμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό αντί σε κάποιο νησί μας. Πόσο λάθος! Ακόμα και η τελευταία μας βραχονησίδα έχει τόσα να μας μάθει! Η Σίφνος σας περιμένει!
Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο Κιτσάλη και όλους τους φιλόξενους κατοίκους της Σίφνου!
