Ζαγόρι. Πρόκειται για έναν προορισμό που προσφέρει συγκινήσεις 12 μήνες τον χρόνο! Προσελκύει ομάδες ανθρώπων με ποικίλα ενδιαφέροντα και χαρακτηριστικά από φυσιολάτρες, πεζοπόρους, και άτομα των υπαίθριων δραστηριοτήτων μέχρι οικογένειες και ζευγάρια που αναζητούν την χαλάρωση στα απόμακρα χωριά της περιοχής. Βρίσκεται 30 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Ιωαννίνων και αποτελείται από αρκετά παραδοσιακά χωριά που περιτριγυρίζουν το εθνικό πάρκο Βίκου – Αώου. Κάποια από τα πιο γνωστά και άξια επίσκεψης είναι το Πάπιγκο, ο Βίκος, η Αρίστη, το Μονοδένδρι, η Βίτσα, το Τσεπέλεβο και το Βραδέτο.
Το κύριο αξιοθέατο της περιοχής είναι η χαράδρα του Βίκου, η οποία κατέχει μία θέση στο βιβλίο Γκίνες! Όπως δημοσιεύτηκε στην έκδοση το 2005, το φαράγγι του Βίκου είναι το βαθύτερο σε όλο τον κόσμο σε σχέση με το πλάτος του, καθώς σε κάποια σημεία το βάθος του αγγίζει τα 1.000 μέτρα με πλάτος επίσης 1.000 περίπου μέτρα! Το μήκος του είναι 11 χιλιόμετρα και διασχίζεται σε 5-6 ώρες ξεκινώντας από το χωριό Βίκος και βγαίνοντας στη σκάλα Μονοδενδρίου ή Βίτσας. Την χαράδρα διασχίζει ο ποταμός Βοϊδομάτης, που χαρακτηρίζεται ως ο πιο κρύος ποταμός της Ελλάδας. Στο οικοσύστημα της περιοχής βρίσκονται πολλά σπάνια είδη ζώων όπως η καφέ αρκούδα.
Η δική μας περιήγηση είχε ως κέντρο εξόρμησης το χωριό Μονοδένδρι, γιατί δίνει άμεση πρόσβαση στο φαράγγι μέσω της σκάλας – μονοπάτι που παρέχει, ενώ, ακολουθώντας το μονοπάτι από το κέντρο του χωριού, δίνει στον επισκέπτη μία από τις καλύτερες οπτικές γωνίες στο επιβλητικό δημιούργημα της φύσης. Επίσης είναι οικονομικότερο από το διάσημο Πάπιγκο, έχοντας όμως ισάξια ομορφιά. Στο κέντρο του χωριού υπάρχουν μικρά εστιατόρια που προσφέρουν μαγειρευτά φαγητά με τοπικές συνταγές όπως η αλευρόπιτα και γεμίζουν με μυρωδιές τα πέτρινα στενάκια.
Η διαδρομή μας ξεκίνησε, αφού απολαύσαμε την θέα από το φυσικό μπαλκόνι που βρίσκεται και η μονή της Αγίας Παρασκευής, από την σκάλα του χωριού και φτάνοντας μέσα στο φαράγγι επιλέξαμε να το διασχίσουμε προς τα νότια καταλήγοντας στο πέτρινο γεφύρι του Κοκόρη.
Να σημειωθεί ότι η σήμανση των μονοπατιών είναι ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Στη συνέχεια ανεβήκαμε από την σκάλα της Βίτσας. Επειδή ήταν χειμώνας, το ποτάμι, όπου είχε κρατήσει νερό, είχε παγώσει, δημιουργώντας ένα καταπληκτικό σκηνικό!
Επόμενη εξόρμησή μας ήταν στις πηγές του Βοϊδομάτη. Για να φτάσουμε ως εκεί, πήγαμε στο μικρό Πάπιγκο, όπου ξεκινούν δύο μονοπάτια. Το ένα ανεβαίνει προς την Τύμφη και την δρακόλιμνη και το άλλο κατηφορίζει προς τις πηγές και την χαράδρα. Εμείς επιλέξαμε πηγές αυτή την φορά. Φτάνοντας εκεί που ξεπηδούν οι πρώτες σταγόνες του ποταμού καταλάβαμε γιατί θεωρείται ο πιο κρύος της Ελλάδας. Πάγος επάνω στις πέτρες, πασπάλες από χιόνι επάνω στα γυμνά κλαδιά των δέντρων. και μια πνοή ψύχρας που βγαίνει μέσα από το νερό, συνθέτουν το σκηνικό. Η επιστροφή μας έγινε από την ίδια διαδρομή, με επόμενο προορισμό το κοντινότερο εστιατόριο με καυτές σούπες στο μικρό Πάπιγκο, κάτω από τους επιβλητικούς πύργους της Αστράκας!
Η χαράδρα του Βίκου είναι από τα αριστουργήματα της φύσης και αξίζει να την επισκεφθείτε ακόμα κι αν δεν την περπατήσετε. Τα καλύτερα σημεία που προτείνω για να απολαύσετε την επιβλητική θέα χωρίς να κουραστείτε είναι το Μονοδένδρι, η Οξιά από την ίδια «όχθη» ή η Μπελόη από το χωριό Βραδέτο που βρίσκεται πιο κοντά στο Τσεπέλοβο. Πάντως είτε το βλέπετε από πάνω είτε από μέσα του καθώς περπατάτε, η θέα στις πελώριες πλευρές του θα σας κόψουν την ανάσα!
Υποκλιθείτε στο μεγαλείο της φύσης!
